De tovenaar van de toren

Nouhaila was het mooiste meisje van de klas. Alle jongens waren op haar verliefd. Djairo, Mohsin, Jesse, Nils, Ayman met bril, Ayman zonder bril, Midas, Jonathan, Clayten. De andere jongens waren ook verliefd op haar, maar wisten dat nog niet. Zoals je voor Fortnite officieel twaalf jaar oud moest zijn, zo had je ook een minimale leeftijd voor de liefde. Maar die was voor iedereen anders. Je kon vier jaar oud zijn en stapelverliefd zijn op je buurmeisje in een Prinses Elsa-verkleedjurk. Je kon ook veertien zijn en nog nooit vlinders in je buik hebben gevoeld.

Wat is liefde? Hoe werkt verlangen? Waarom gaat het hart sneller kloppen? Moeilijke, grote vragen. Wat waren de antwoorden? Meester Christian had er nooit iets over gezegd. Misschien wist hij ook niet hoe liefde werkte. Juf Robin wel. Ze gaf les aan de andere groep 6. Iedereen zag dat ze verliefd was op meester Christian, behalve meester Christian zelf.

Hoe verover je een hart? Nog zo’n grote, moeilijke vraag. Misschien leerde je het op de middelbare school. Bij biologie of natuurkunde, of misschien zelfs bij Frans. Op de basisschool had je zulke vakken niet. Vandaag ging het over de middeleeuwen, over het ontstaan van handel en steden. Jesse en Nils vochten tegen hun slaap. De beide Aymans keken naar buiten. Waarom mocht je niet de hele dag op een pleintje voetballen in de hoop dat je een doelpunt maakte op het moment dat Nouhaila langsliep?

Juf Robin kwam vaak langs in de klas. Dan vroeg ze of ze een voorleesboek mocht lenen, of een stickervel. Meester Christian zocht in kasten en lades. De meiden schudden hun hoofd. Waarom had hij niet een stickervel met allemaal rode hartjes klaarliggen? Dan kon hij de stickers op Juf Robin plakken.

‘Juf Robin is verliefd op u,’ had Midas een keer gezegd.

Maar meester Christian had er niet op gereageerd.

Toen had Ducem gezegd: ‘En Midas is verliefd op Nouhaila!’

Midas maakte de grootste kans bij haar. Hij had het kapsel van Cristiano Ronaldo en was de beste met gym.

‘Waarom vraag je haar geen verkering?’ had Djairo gevraagd. ‘Durf je niet?’

‘Waarom vraag je haar zelf niet verkering?’ had Midas geantwoord.

‘Omdat ik het kapsel heb van Donald Trump en de slechtste ben met gym.’

Na de les over de middeleeuwen vertelde meester Christian dat de groepen 6 vrijdag een bezoek zouden brengen aan de Laurenskerk. ‘De toren heeft een trap met 361 treden,’ zei hij enthousiast. ‘Bovenaan heb je een geweldig uitzicht over de stad.’

Ayman zonder bril stak zijn vinger omhoog. ‘Als je met een drone over de stad vliegt, kun je nog veel meer zien.’

‘Dat klopt, Ayman,’ zei meester Christian, ‘maar dan kun je niet de eeuwenoude klokken van de kerk zien. Sommige zijn meer dan 350 jaar oud.’

‘Boeien,’ zou Jesse thuis hebben gezegd, maar hij durfde het niet in de klas te zeggen.

‘En met een drone,’ ging meester Christian verder, ‘kun je ook niet de tovenaar zien die boven in de toren liedjes op het carillon speelt.’

‘Ja, ja,’ reageerde Ayman. ‘In de toren zit een tovenaar die denkt dat hij Avicii is.’

‘Het zal je verbazen,’ zei meester Christian, ‘maar de tovenaar van de toren van de Laurens

'Niet waar!’

‘Hij speelt Avicii op zijn sokken.’

‘Dat wil ik zien,’ zei Ayman.

‘Ik ook!’ viel Clayten hem bij.

Zelfs Djairo riep: ‘Ik ook!’ Hoewel hij serieus opzag tegen de 361 traptreden.

Toen de vrijdag aanbrak, stonden meester Christian en juf Robin in de deuropening van hun lokaal. Ze gaven ieder kind een hand. Soms lachte juf Robin naar meester Christian.

Na een lange les over het drieslagstelsel was het tijd om de jassen van de kapstok te halen en een rij te vormen. Midas was bang dat Nouhaila naast Arsema zou gaan staan. Ze waren onafscheidelijke vriendinnen. Maar Arsema stond al naast Jonathan. Was ze stiekem verliefd? Hoe wist je dat eigenlijk? Kon je dat aan iemands gezicht zien of had je daar een stethoscoop voor nodig? Jonathan wilde later dokter worden, net als zijn vader. Maar die was gescheiden en had nog geen nieuwe vriendin. Dokters wisten misschien ook niks van de liefde.

Helemaal achter in de rij liepen Midas en Nouhaila. Ze wandelden niet hand in hand, dat deed je niet meer in groep 6. Maar soms raakte de linkerhand van Midas de rechterhand van Nouhaila.

‘Hoeveel treden waren het ook alweer?’ vroeg ze.

‘361,’ antwoordde Midas.

‘Als je boven bent, ben je buiten adem en gaat je hart helemaal tekeer.’

Midas’ hart ging nu al tekeer, en ze hadden nog geen vijftig meter gelopen.

Geen van beiden zei iets. Wat was stilte stil als je naast een meisje liep, dacht Midas.

Toen ze eindelijk bij de Laurenskerk waren, werden ze ontvangen door de beiaardier.

‘Is hij de tovenaar?’ fluisterde Midas.

‘Ik weet het niet,’ antwoorde Nouhaila. ‘Hij heeft gewoon zijn schoenen aan.’

De beiaardier ging de klassen voor. Het was een gigantische klim. De trap maakte talloze rondjes maar toen stonden ze voor de enorme luidklokken die in de eerste zolder hingen. Clayten kon het niet laten. De aantrekking van de klok was zo groot als zijn afmeting. Toen niemand keek, sloeg hij met zijn vuist tegen het brons van de klok.

Een verdieping hoger was een zolder met een gigantische trommel. De melodieën die klonken op het halve en het hele uur werden ermee gemaakt. ‘De trommel werkt hetzelfde als een speeldoosje,’ legde de beiaardier uit toen het laatste kind boven was. Dat was Djairo. Zijn haren waren nat, zijn wangen rood. Hij hijgde en pufte, en steunde met zijn handen op zijn knieën. Maar hij was niet de laatste die boven was.

Niemand had gemerkt dat meester Christian en juf Robin er niet waren. Ze waren bij trede 259 en 260 gestrand. Zelfs Ducem had het niet gemerkt. Iedereen was betoverd door de klanken van de eeuwenoude klokken die door de beiaardier op het stokkenklavier werden gespeeld. Iedereen, ook Midas en Nouhaila. Haar linkerhand hield zijn rechterhand vast, terwijl de tovenaar op zijn sokken de klanken van Avicii over de stad uitstrooide.