Haute Photographie toont verleden, heden en toekomst van fotografie

De vijfde editie van Haute Photographie vindt wederom plaats in Las Palmas bij het Nederlands Fotomuseum. In een groepsexpositie tonen twaalf galeries werken van hun beste fotografen, de grote meesters. Met Haute Talent presenteert de beurs ook zes nieuwe Nederlandse namen die aan het begin van hun carrière staan. Creatief directeur Roy Kahmann vertelt waarom hij dat belangrijk vindt: ‘Ik kijk altijd terug én wil graag ontdekken, het totaalplaatje is belangrijk. Het zoeken naar talent is daarnaast ook eigenbelang: ik moet blijven vernieuwen voor de toekomst van mijn galerie (Kahmann Gallery, Amsterdam). Ik heb prachtige vintage werken van fotografen die inmiddels overleden zijn, en die raken op. Ik herdruk niet. Fotografie is al reproduceerbaar en ik vind dat je het gelimiteerd moet houden, anders wordt het een poster in plaats van kunst.’

The Vintage Section

Neem een duik in het verleden van de fotografie en bekijk The Vintage Section. In dit deel van de expositie zie je werken uit de collectie van de Howard Greenberg Gallery (US). In dertig jaar tijd bouwde deze galerie aan een indrukwekkende collectie met een aantal van de meest belangrijke foto’s uit de geschiedenis van dit relatief jonge medium. Ray K. Metzger fotografeerde ruim vijftig jaar en staat onder andere bekend om zijn stadsgezichten in zwart-wit. Hij wordt gezien als pionier in de fotografie, met een geheel eigen en grensverleggende stijl. Joël Meyerowitz fotografeerde vanaf de jaren zestig en legde zich allereerst toe op straatfotografie. Als een van de eersten stapte hij over naar kleur en speelde daarmee een rol in de acceptatie ervan.

Haute Talent

Intrigerende, ‘verse’ fotografie van kunstenaars die hun eerste schreden zetten in de wereld van de fotografie zie je hier. De talenten van dit jaar zijn: Lotte Ekkel (NL, 1988), Victoire Eouzan (FR, 1992), Joep Hijwegen (NL, 1994), David Hummelen (NL, 1986), Sara Punt (NL, 1994) en Ana Zibelnik (SI, 1995). Lotte Ekkel heeft oog voor de schoonheid van het alledaagse: dingen die ze onderweg tegenkomt, mensen die ze ontmoet. Haar werk is documentair en persoonlijk, altijd met oog voor lijnenspel, structuur en contrast. Joep Hijwegen pakte in 2018 de camera op, om daarmee grip te krijgen op zijn eigen angsten. Hij wil de wereld om zich heen zo vangen en vormgeven, in plaats van slechts waarnemen. Niet documentatie, maar eigen fascinatie staat daarbij voorop.